|
Τι παράξενος που είναι ο έρωτας
στην αρχή του αγαπάς
και στο τέλος του πονάς
Κι εγώ μόνος τώρα περπατώ
σε έναν δρόμο σκοτεινό
που δεν έχει τελειωμό
Γιατί όλα τελειώσαν
και έχεις πια φύγει μακριά
Χωρίς εσένανε είμαι ένα τίποτα
μια κουκκίδα στο χάρτη χαμένη
Χωρίς εσένανε είμαι μονάχος μου
και μες στο άγχος μου κλαίω για μένα
Χωρίς εσένανε αγάπη μου
να ξέρεις θα πεθάνω
Χωρίς εσένανε μωράκι μου
να ξέρεις πως θα κάνω το κακό
Θα `θελα να μου’ λεγες πως μπόρεσες
κι ορκιζόσουν ψεύτικα
στης αγάπης το όνομα
Να `ξερες πόσο πολύ με πόνεσες
έπαιξες με την καρδιά
αυτουνού που σ’ αγαπά
Τώρα όλα τελειώσαν
και έχεις πια φύγει μακριά
|
Ti paráksenos pu ine o érotas
stin archí tu agapás
ke sto télos tu ponás
Ki egó mónos tóra perpató
se énan drómo skotinó
pu den échi teliomó
Giatí óla teliósan
ke échis pia fígi makriá
Chorís esénane ime éna típota
mia kukkída sto chárti chaméni
Chorís esénane ime monáchos mu
ke mes sto ágchos mu kleo gia ména
Chorís esénane agápi mu
na kséris tha petháno
Chorís esénane moráki mu
na kséris pos tha káno to kakó
Tha `thela na mu’ leges pos bóreses
ki orkizósun pseftika
stis agápis to ónoma
Na `kseres póso polí me póneses
épekses me tin kardiá
aftunu pu s’ agapá
Tóra óla teliósan
ke échis pia fígi makriá
|
