Χωρίς εσένα ο κόσμος άδειος
Στη γη σκοτάδι και παγωνιά
Οι αναμνήσεις με αρρωσταίνουν
Κι η θύμησή σου μου πληγώνει την καρδιά.
Χωρίς εσένα καμιά ελπίδα
Στην καταιγίδα που με χτυπά
Κερί λιωμένο η ευτυχία
Κι εγώ μονάχη στην ερημιά.
Χωρίς εσένα χαρά δεν έχω
Δεν τον αντέχω τον χωρισμό
Περνούν οι νύχτες μες στην αγρύπνια
Να περιμένω τον δικό σου γυρισμό.
Χωρίς εσένα καμιά ελπίδα
Στην καταιγίδα που με χτυπά
Κερί λιωμένο η ευτυχία
Κι εγώ μονάχη στην ερημιά
|
Chorís eséna o kósmos ádios
Sti gi skotádi ke pagoniá
I anamnísis me arrostenun
Ki i thímisí su mu pligóni tin kardiá.
Chorís eséna kamiá elpída
Stin kategida pu me chtipá
Kerí lioméno i eftichía
Ki egó monáchi stin erimiá.
Chorís eséna chará den écho
Den ton antécho ton chorismó
Pernun i níchtes mes stin agrípnia
Na periméno ton dikó su girismó.
Chorís eséna kamiá elpída
Stin kategida pu me chtipá
Kerí lioméno i eftichía
Ki egó monáchi stin erimiá
|