Βουνά οι ώρες μου σαν λείπεις,
η απουσία σου με τυραννάει
η ζήλια μου σαν διαρρήκτης
σπάει την καρδιά μου μέσα και περνάει.
Ζήλια μου, ζήλια μου, με τη σκέψη σου μεθάω
λιώνουν τα χείλια μου όταν σε φιλάω,
ζήλια μου, ζήλια μου, παραμύθια κυνηγάω
και το κορμάκι σου σαν νερό ζητάω.
Γεμίζω νύχτα το ποτήρι,
έχει θολώσει πάλι το μυαλό,
η ζήλια κάνει χαρακίρι,
στο πάθος μου που είν’ οριστικό.
Ζήλια μου, ζήλια μου, με τη σκέψη σου μεθάω
λιώνουν τα χείλια μου όταν σε φιλάω,
ζήλια μου, ζήλια μου, παραμύθια κυνηγάω
και το κορμάκι σου σαν νερό ζητάω.
|
Ouná i óres mu san lipis,
i apusía su me tirannái
i zília mu san diarríktis
spái tin kardiá mu mésa ke pernái.
Zília mu, zília mu, me ti sképsi su metháo
liónun ta chilia mu ótan se filáo,
zília mu, zília mu, paramíthia kinigáo
ke to kormáki su san neró zitáo.
Gemízo níchta to potíri,
échi tholósi páli to mialó,
i zília káni charakíri,
sto páthos mu pu in’ oristikó.
Zília mu, zília mu, me ti sképsi su metháo
liónun ta chilia mu ótan se filáo,
zília mu, zília mu, paramíthia kinigáo
ke to kormáki su san neró zitáo.
|