Σε είχε αγαπήσει κάθε μου κομμάτι
Και με το χρόνο είχαμε πειστεί
Πως το κλειδί για όλα ήταν η αγάπη
Μα ήταν λάθος όπως τα ‘χαμε σκεφτεί
Παρασυρθήκαμε επάνω στην ανάγκη
Μόνος δεν άντεξες κανένας στη ζωή
Κι αποφασίσαμε μέσα σ’ ένα βράδυ
Πως ήρθε η ώρα για να ζήσουμε μαζί
Και ζήσαμε
Μόνο για λίγο και χωρίσαμε
Γιατί το βράδυ ό,τι χτίζαμε
Τη μέρα είχε γκρεμιστεί
Δεν κάναμε μαζί
Κι αν ζήσαμε
Ήταν για λίγο και χωρίσαμε
Και το βιβλίο ξαναρχίσαμε
Που γράφει μόνοι στη ζωή
Δεν κάνουμε εμείς μαζί
Ποτέ δε θέλαμε να δούμε την αλήθεια
Θέλαμε πάντα να ελπίζουμε για μας
Εγώ η πριγκίπισσα στα χίλια παραμύθια
Κι εσύ ο πρίγκιπας να με αναζητάς
Κάπου μπερδέψαμε το ψέμα με αλήθεια
Κι ήταν το πάθος μας σαν άνεμος καυτός
Μα όταν πια μας τέλειωσαν τα παραμύθια
Μαζί τους τέλειωσε κι ο έρωτας αυτός
|
Se iche agapísi káthe mu kommáti
Ke me to chróno ichame pisti
Pos to klidí gia óla ítan i agápi
Ma ítan láthos ópos ta ‘chame skefti
Parasirthíkame epáno stin anágki
Mónos den ántekses kanénas sti zoí
Ki apofasísame mésa s’ éna vrádi
Pos írthe i óra gia na zísume mazí
Ke zísame
Móno gia lígo ke chorísame
Giatí to vrádi ó,ti chtízame
Ti méra iche gkremisti
Den káname mazí
Ki an zísame
Ήtan gia lígo ke chorísame
Ke to vivlío ksanarchísame
Pu gráfi móni sti zoí
Den kánume emis mazí
Poté de thélame na dume tin alíthia
Thélame pánta na elpízume gia mas
Egó i prigkípissa sta chília paramíthia
Ki esí o prígkipas na me anazitás
Kápu berdépsame to pséma me alíthia
Ki ítan to páthos mas san ánemos kaftós
Ma ótan pia mas téliosan ta paramíthia
Mazí tus téliose ki o érotas aftós
|