Την καρδιά μου στα ξενύχτια την προπόνησα
και την έκανα στα τρίποντα ξεφτέρι.
Κι ένα βράδυ που καιγότανε τ’ αστέρι,
στις παλιές μας γνωριμίες τηλεφώνησα.
Και κανείς δεν ξέρει να μου πει πού είσαι.
Κι όλοι μου μιλήσανε λίγο βιαστικά.
Έτσι ’ναι, αγάπη μου, η αγάπη. Κλείσε.
Ζήσε όπως είσαι και περαστικά.
Δεν το πήραμε, παιδί μου, το πρωτάθλημα
και το κύπελλο να βάλουμε τη νίκη.
Τηλεφώνησα και στη Θεσσαλονίκη
και μου είπαν βαρεθήκανε το άθλημα.
|
Tin kardiá mu sta kseníchtia tin propónisa
ke tin ékana sta tríponta kseftéri.
Ki éna vrádi pu kegótane t’ astéri,
stis paliés mas gnorimíes tilefónisa.
Ke kanis den kséri na mu pi pu ise.
Ki óli mu milísane lígo viastiká.
Έtsi ’ne, agápi mu, i agápi. Klise.
Zíse ópos ise ke perastiká.
Den to pírame, pedí mu, to protáthlima
ke to kípello na válume ti níki.
Tilefónisa ke sti Thessaloníki
ke mu ipan varethíkane to áthlima.
|