Και τώρα που όλα μοιάζουν τελειωμένα
Και τώρα εμείς που ζούμε αλλοπαρμένα
Χειμώνα ζούμε στις ταράτσες
Σαν γάτες γέρικες με νέες φάτσες
Μ’ όλα τ’αρχαία μας φιλιά
Και η ψυχή στο πάτωμα
Να γράφει ιστορία
Και το κορμί στο πάπλωμα
Χωρίς μιαν αμαρτία
Και πάλι παλεύουμε μικρές στιγμούλες
Και πάλι με τα παιδιά μας μες στις κούνιες
Αθώοι όλοι μα χαμένοι
Μοιραίοι ξέγνοιαστοι και τόσο ξένοι
Μπροστά στον χρόνο που γελά
|
Ke tóra pu óla miázun telioména
Ke tóra emis pu zume alloparména
Chimóna zume stis tarátses
San gátes gérikes me nées fátses
M’ óla t’archea mas filiá
Ke i psichí sto pátoma
Na gráfi istoría
Ke to kormí sto páploma
Chorís mian amartía
Ke páli palevume mikrés stigmules
Ke páli me ta pediá mas mes stis kunies
Athói óli ma chaméni
Mirei kségniasti ke tóso kséni
Brostá ston chróno pu gelá
|