Είναι μακριά, πολύ μακριά, η κόρη που αγαπάω,
γι’ αυτό γυρνώ κάθε βραδιά, πονώ και ξαγρυπνάω,
που είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Δυο ήλιοι ήταν τα μάτια της, μες στη ζωή για μένα
και τα δικά μου βρίσκονται για κείνη δακρυσμένα.
Μα είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Κάποια αυγή μου έφυγε με ένα αεροπλάνο
και τσάκισε και γκρέμισε το όνειρο το πλάνο.
Είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
|
Ine makriá, polí makriá, i kóri pu agapáo,
gi’ aftó girnó káthe vradiá, ponó ke ksagripnáo,
pu ine makriá, polí makriá, ach, i agapiméni,
ma pánta mésa stin kardiá i zografiá tis méni.
Dio ílii ítan ta mátia tis, mes sti zoí gia ména
ke ta diká mu vrískonte gia kini dakrisména.
Ma ine makriá, polí makriá, ach, i agapiméni,
ma pánta mésa stin kardiá i zografiá tis méni.
Kápia avgí mu éfige me éna aeropláno
ke tsákise ke gkrémise to óniro to pláno.
Ine makriá, polí makriá, ach, i agapiméni,
ma pánta mésa stin kardiá i zografiá tis méni.
Ine makriá, polí makriá, ach, i agapiméni,
ma pánta mésa stin kardiá i zografiá tis méni.
|