Μη μου πληγώνεις τα φτερά αφού μαζί πετάμε,
όταν με κάνεις και πονώ τότε και οι δυο πονάμε.
Έχουμε ίδια κύτταρα και είναι αμαρτία
να χάνετε η αγάπη μας έτσι χωρίς αιτία.
Ζωή απ’ τη ζωή μου εσύ κοίτα με μες τα μάτια
και πάψε να μου κάνεις πια μια καρδιά κομμάτια.
Ζωή απ’ τη ζωή μου εσύ ίσος και εγώ να φταίω,
μα είναι άδικο πολύ ψυχούλα μου να κλαίω
Είσαι φεγγάρι και ουρανός κι εγώ το φως του ήλιου,
μοιάζει το δάκρυ μου βροχή μες τις ακτές του Νείλου.
Το γέλιο σου με κυβερνά για σένα υπάρχω μόνο
και είναι άδικο πολύ να με γεμίζεις πόνο..
|
Mi mu pligónis ta fterá afu mazí petáme,
ótan me kánis ke ponó tóte ke i dio ponáme.
Έchume ídia kíttara ke ine amartía
na chánete i agápi mas étsi chorís etía.
Zoí ap’ ti zoí mu esí kita me mes ta mátia
ke pápse na mu kánis pia mia kardiá kommátia.
Zoí ap’ ti zoí mu esí ísos ke egó na fteo,
ma ine ádiko polí psichula mu na kleo
Ise fengári ke uranós ki egó to fos tu íliu,
miázi to dákri mu vrochí mes tis aktés tu Nilu.
To gélio su me kiverná gia séna ipárcho móno
ke ine ádiko polí na me gemízis póno..
|