Πες μου ν’ ανάψω φωτιά
εύφλεκτη είν’ η καρδιά
Κάνε μια χάρη μου
σβήσε φεγγάρι μου
θα `ρθει αυτή τη βραδιά
Πέρασε χίλια βουνά
δάση ποτάμια νερά
κι είναι καμάρι μου
τέτοιο, φεγγάρι μου
να το `χω νύχτα αγκαλιά
Σαν τραγούδι μαγικό
με χαϊδεύει και πονώ
και αφήνω το παράθυρο ανοιχτό
σαν φεγγάρι για να μπει
στα σεντόνια μου να ’ρθει
και να λιώσει στο κορμί μου ως το πρωί
Χάλασα τόσες ζωές
σε παγωμένες καρδιές
Τώρα το ζάρι μου
ήρθε φεγγάρι μου
πάμε μαζί όπου θες
Γίναμε άστρα για δες
σε δίχως άστρα νυχτιές
Πάμε καμάρι μου
πάμε φεγγάρι μου
σ’ έρημες ακρογιαλιές
|
Pes mu n’ anápso fotiá
eflekti in’ i kardiá
Káne mia chári mu
svíse fengári mu
tha `rthi aftí ti vradiá
Pérase chília vuná
dási potámia nerá
ki ine kamári mu
tétio, fengári mu
na to `cho níchta agkaliá
San tragudi magikó
me chaidevi ke ponó
ke afíno to paráthiro anichtó
san fengári gia na bi
sta sentónia mu na ’rthi
ke na liósi sto kormí mu os to pri
Chálasa tóses zoés
se pagoménes kardiés
Tóra to zári mu
írthe fengári mu
páme mazí ópu thes
Giname ástra gia des
se díchos ástra nichtiés
Páme kamári mu
páme fengári mu
s’ érimes akrogialiés
|