Καθημερινά νοιώθω το κενό σου
στην αναμονή, στο κλειστό τηλέφωνο σου
η απόσταση φονιάς, σκοτώνει το όνειρό μου
και η απουσία σου τρυπάει κάθε κύτταρο μου
Επειγόντως να ‘ρθείς, λείπεις και χάνομαι
λίγο χρόνο να βρεις να δεις τι αισθάνομαι
Επειγόντως να ‘ρθείς για δευτερόλεπτα
κάνε χιλιοστά τα χιλιόμετρα
που μας κρατάνε χώρια
και έχει γίνει πια ρούχο μου η στεναχώρια
μοναξιά βοριάς φυσάει στο μυαλό μου
και η απουσία σου παγώνει το δωμάτιο μου
Επειγόντως να ‘ρθείς, λείπεις και χάνομαι
λίγο χρόνο να βρεις να δεις τι αισθάνομαι
Επειγόντως να ‘ρθείς για δευτερόλεπτα
κάνε χιλιοστά τα χιλιόμετρα
|
Kathimeriná niótho to kenó su
stin anamoní, sto klistó tiléfono su
i apóstasi foniás, skotóni to óniró mu
ke i apusía su tripái káthe kíttaro mu
Epigóntos na ‘rthis, lipis ke chánome
lígo chróno na vris na dis ti esthánome
Epigóntos na ‘rthis gia defterólepta
káne chiliostá ta chiliómetra
pu mas kratáne chória
ke échi gini pia rucho mu i stenachória
monaksiá voriás fisái sto mialó mu
ke i apusía su pagóni to domátio mu
Epigóntos na ‘rthis, lipis ke chánome
lígo chróno na vris na dis ti esthánome
Epigóntos na ‘rthis gia defterólepta
káne chiliostá ta chiliómetra
|