Κάθε μέρα ένα τραγούδι αγγίζει το Θεό
κάθε μέρα ένα λουλούδι ανοίγει να το δω
κάθομαι στη σκιά και κοιτώ τα παιδιά που γυρνούν
ξαφνικά μια χαρά με πλημμυρίζει.
Με τις ήττες του το χθες
μακρινός τόπος μοιάζει
ένα διάλειμμα ζωής δώσε μας
και μη σε νοιάζει
θα γυρίσουμε ξανά
στις παλιές μας συνήθειες
δευτερόλεπτα κρατούν
οι μεγάλες αλήθειες.
Στην πλατεία περιμένω, τη μορφή σου νοσταλγώ
δίχως άγγιγμα παθαίνω, σε νιώθω γύρω εδώ
δεν υπάρχει πια λόγος κανένας για να σου κρυφτώ
από τη σκιά μου βγαίνω, την πόρτα σου χτυπώ
|
Káthe méra éna tragudi angizi to Theó
káthe méra éna luludi anigi na to do
káthome sti skiá ke kitó ta pediá pu girnun
ksafniká mia chará me plimmirízi.
Me tis íttes tu to chthes
makrinós tópos miázi
éna diálimma zoís dóse mas
ke mi se niázi
tha girísume ksaná
stis paliés mas siníthies
defterólepta kratun
i megáles alíthies.
Stin platia periméno, ti morfí su nostalgó
díchos ángigma patheno, se niótho giro edó
den ipárchi pia lógos kanénas gia na su kriftó
apó ti skiá mu vgeno, tin pórta su chtipó
|