Στενεύει ο κλοιός, τελειώνει το φως, τα έργα παλιώνουν
Μεγάλος καιρός, μικρά τα μεγέθη, γρήγορα λιώνουν
Γυρνά ο τροχός κι εσύ συνεχώς μου λες να γυρίσω
Τι θέλεις λοιπόν σε ποιο παρελθόν ζητάς να χαθώ;
Εδώ η ζωή, αντέχω ακόμα
Θα βγω στους καιρούς με καινούργια φτερά
Να βρω κεραυνούς κι ας μου κάψουν το σώμα
μια ακόμα φορά, μια ακόμα φορά…
Στενεύει ο κλοιός, δε γίνεται αλλιώς, καιρός των τραυμάτων
μετράει η καρδιά στα υπάρχοντα πια, αυλές ονομάτων
Φορτίο βαρύ, μυαλό και κορμί, γραμμή που σκοτώνει
δεν έχω ψυχή να ζήσω εκεί, ξανά φυλακή
|
Stenevi o kliós, telióni to fos, ta érga paliónun
Megálos kerós, mikrá ta megéthi, grígora liónun
Girná o trochós ki esí sinechós mu les na giríso
Ti thélis lipón se pio parelthón zitás na chathó;
Edó i zoí, antécho akóma
Tha vgo stus kerus me kenurgia fterá
Na vro keravnus ki as mu kápsun to sóma
mia akóma forá, mia akóma forá…
Stenevi o kliós, de ginete alliós, kerós ton trafmáton
metrái i kardiá sta ipárchonta pia, avlés onomáton
Fortío varí, mialó ke kormí, grammí pu skotóni
den écho psichí na zíso eki, ksaná filakí
|