Δεν είμαι ψεύτικος παράς
να με πετάξεις πέρα
είμαι χρυσός μαμουντιές
και πιασ’ με από τη χέρα.
Δεν είμαι εγώ παπούτσι σου
παλιό να με πετάξεις
είμαι σταυρός στο στήθος σου
πρόσεχε μη με χάσεις.
Θα γράψω θέλω γράμματα
εις στο μαμουντιέ σου
πως μεροξημερώνομαι
στσ’ αγκάλες τσ’ αδικές σου.
Όταν την πιάσει το μπουρού
κι αδυνατή φουρτούνα
αρρώστια καλλιτεχνική
και πάει στην Αθήνα.
Όταν την πιάσει το μπουρού
κι όποτες την αφήνει
σπιθοβολούν τα μάθια τζη
κι ανάβει σαν καμίνι.
Μ’αυτή είναι μπελαλίδικη
σαν το κακό χωράφι
σαν τον κακό γραμματικό
που κάνει όλο λάθη.
Έμπλεξα με το σπίτι σας
ανέ μπαίνω κι άνε βγαίνω
μα ως κι αν ατο κάμει επά κιανείς
κακά ‘ναι καμωμένο.
Ανάθεμά τη μάνα σου
και γιάντα σε μαλώνει
και δε θωρεί τα κάλλη σου
να σε ‘ποκαμαρώνει.
Ανάθεμά τη μάνα σου
ε και δε σου δεν πρέπει
σκύλα με τη μακριά ουρά
κι όπου κι αν πας σε βλέπει.
|
Den ime pseftikos parás
na me petáksis péra
ime chrisós mamuntiés
ke pias’ me apó ti chéra.
Den ime egó paputsi su
palió na me petáksis
ime stavrós sto stíthos su
próseche mi me chásis.
Tha grápso thélo grámmata
is sto mamuntié su
pos meroksimerónome
sts’ agkáles ts’ adikés su.
Όtan tin piási to buru
ki adinatí furtuna
arróstia kallitechnikí
ke pái stin Athína.
Όtan tin piási to buru
ki ópotes tin afíni
spithovolun ta máthia tzi
ki anávi san kamíni.
M’aftí ine belalídiki
san to kakó choráfi
san ton kakó grammatikó
pu káni ólo láthi.
Έbleksa me to spíti sas
ané beno ki áne vgeno
ma os ki an ato kámi epá kianis
kaká ‘ne kamoméno.
Anáthemá ti mána su
ke giánta se malóni
ke de thori ta kálli su
na se ‘pokamaróni.
Anáthemá ti mána su
e ke de su den prépi
skíla me ti makriá urá
ki ópu ki an pas se vlépi.
|