Το πεπρωμένο μου έγραψε
από μικρή να το παλέψω
μα η μοίρα μου ψιθύρισε
πρέπει να αντέξω.
Περπάτησα μονάχη μου
στα δύσκολα τα βράδια
κατάφερα και κράτησα
αξία στα σκοτάδια.
Αν είχα έναν άνθρωπο
παράπονα να κάνω
θα έβγαζα απ’ τη ψυχή
παράπονο μεγάλο.
Αν είχα έναν άνθρωπο
να φέρει καλοκαίρια
θ’ άφηνα σώμα και ψυχή
μες στα δικά του χέρια.
Τι κι αν στερήθηκα πολλά
απ’ τη μικρή μου ηλικία
κατάφερα σιγά σιγά
κι έφτιαξα πορεία.
Κι αν η ζωή μου έκρυβε
παγίδες κι θηρία
κατάφερα μονάχη μου
να γράψω ιστορία.
Αν είχα έναν άνθρωπο
παράπονα να κάνω
θα έβγαζα απ’ τη ψυχή
παράπονο μεγάλο.
Αν είχα έναν άνθρωπο
να φέρει καλοκαίρια
θ’ άφηνα σώμα και ψυχή
μες στα δικά του χέρια.
|
To peproméno mu égrapse
apó mikrí na to palépso
ma i mira mu psithírise
prépi na antékso.
Perpátisa monáchi mu
sta dískola ta vrádia
katáfera ke krátisa
aksía sta skotádia.
An icha énan ánthropo
parápona na káno
tha évgaza ap’ ti psichí
parápono megálo.
An icha énan ánthropo
na féri kalokeria
th’ áfina sóma ke psichí
mes sta diká tu chéria.
Ti ki an steríthika pollá
ap’ ti mikrí mu ilikía
katáfera sigá sigá
ki éftiaksa poria.
Ki an i zoí mu ékrive
pagides ki thiría
katáfera monáchi mu
na grápso istoría.
An icha énan ánthropo
parápona na káno
tha évgaza ap’ ti psichí
parápono megálo.
An icha énan ánthropo
na féri kalokeria
th’ áfina sóma ke psichí
mes sta diká tu chéria.
|