Σε μιαν αφίσα για λάδι γλιστράνε…κι ένα πρωί
τα όνειρά τους φορτώνουν και πάνε…σ’ ένα νησί
και παίρνουν χρώμα τροπικό…εξωτικό
στον ήλιο χάνοντ’ οι σκιές…να παν αλλού κι αυτές
μ’ ένα μπουκάλι…λάδι καρύδας…διακοπές.
Κάθε βραδάκι στίβουν φεγγάρι…με ανανά
κάτι τους λείπει, βάζουν παγάκια…πίνουν ξανά
και το φεγγάρι τους μεθά…τους ξεγελά
κι οι νύχτες φεύγουν βιαστικές…να παν αλλού κι αυτές
μ’ ένα μπουκάλι…λάδι καρύδας…διακοπές.
Πλοία που φεύγουν τους παίρνουν, γυρνάνε…και όλοι μαζί
τα όνειρά τους μουσκεύουν και πάνε…μες στη βροχή
οι στάλες πέφτουν κι απορούν…μελαγχολούν
κυλάνε στις υδροροές…να παν αλλού κι αυτές
μ’ ένα μπουκάλι…λάδι καρύδας…διακοπές.
|
Se mian afísa gia ládi glistráne…ki éna pri
ta ónirá tus fortónun ke páne…s’ éna nisí
ke pernun chróma tropikó…eksotikó
ston ílio chánont’ i skiés…na pan allu ki aftés
m’ éna bukáli…ládi karídas…diakopés.
Káthe vradáki stívun fengári…me ananá
káti tus lipi, vázun pagákia…pínun ksaná
ke to fengári tus methá…tus ksegelá
ki i níchtes fevgun viastikés…na pan allu ki aftés
m’ éna bukáli…ládi karídas…diakopés.
Plia pu fevgun tus pernun, girnáne…ke óli mazí
ta ónirá tus muskevun ke páne…mes sti vrochí
i stáles péftun ki aporun…melagcholun
kiláne stis idroroés…na pan allu ki aftés
m’ éna bukáli…ládi karídas…diakopés.
|