Δες, σαν σύννεφα αλλάζουν οι εποχές
σαν εποχές αλλάζουν οι ζωές
Δες ποια λάθη μένουν λάθη ζωντανά
και ποιος δεν τα ξανάκανε διπλά
Κλαις; δε σου ‘χω πει καρδιά μου, μη μου κλαις;
Θα λάμψουν όλα για όσα φταις
θα γίνουν λαμπερές στιγμές
Μη μου κλαις, μη μου κλαις
Δες, αλλάζουν οι ενοχές άλλα κορμιά
οι τύψεις που έχεις μ’ είχανε παλιά
Θες να στρώσουμε τραπέζι τις ζωές
να δεις πως παίζουμε όλοι μας μ’ αυτές;
Κλαις; δε σου ‘χω πει καρδιά μου, μη μου κλαις;
Θα λάμψουν όλα για όσα φταις
θα γίνουν λαμπερές στιγμές
Μη μου κλαις, μη μου κλαις
|
Des, san sínnefa allázun i epochés
san epochés allázun i zoés
Des pia láthi ménun láthi zontaná
ke pios den ta ksanákane diplá
Kles; de su ‘cho pi kardiá mu, mi mu kles;
Tha lámpsun óla gia ósa ftes
tha ginun laberés stigmés
Mi mu kles, mi mu kles
Des, allázun i enochés álla kormiá
i típsis pu échis m’ ichane paliá
Thes na strósume trapézi tis zoés
na dis pos pezume óli mas m’ aftés;
Kles; de su ‘cho pi kardiá mu, mi mu kles;
Tha lámpsun óla gia ósa ftes
tha ginun laberés stigmés
Mi mu kles, mi mu kles
|