Μ’ έκανες και χώρισα κι εσ’ ήσουν η αιτία
και τώρα μένω μες στους πέντε δρόμους,
πολύ με αγανάκτησες σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,
πολύ με αγανάκτησες σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,
μ’ έκανες και χώρισα κι εσ’ ήσουν η αιτία
και τώρα μένω μες στους πέντε δρόμους.
Μόνος μου μέσα στα βουνά θέλω να πα να κατοικήσω,
να ‘χω τ’ αγρίμια συντροφιά, βρε άτιμη, μονάχος μου να ζήσω.
Βαργήστησα με σένανε, την ώρα που ‘χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου ‘χεις καμωμένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, την ώρα που ‘χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου ‘χεις καμωμένα.
Ορφάνεψα από μικρός, τι βρέθηκες μπροστά μου,
δεν ήξερα πως έτρεφα, κακούργα, φίδι μες στην αγκαλιά μου.
|
M’ ékanes ke chórisa ki es’ ísun i etía
ke tóra méno mes stus pénte drómus,
polí me aganáktises se tétia apelpisía,
den thélo gia na vlépo pia anthrópus,
polí me aganáktises se tétia apelpisía,
den thélo gia na vlépo pia anthrópus,
m’ ékanes ke chórisa ki es’ ísun i etía
ke tóra méno mes stus pénte drómus.
Mónos mu mésa sta vuná thélo na pa na katikíso,
na ‘cho t’ agrímia sintrofiá, vre átimi, monáchos mu na zíso.
Oargístisa me sénane, tin óra pu ‘cho bléksi,
arníthika ti mána mu gia séna,
vargístisa aftí ti stigmí, gia ména pios tha tréksi,
na máthi to ti mu ‘chis kamoména,
vargístisa aftí ti stigmí, tin óra pu ‘cho bléksi,
arníthika ti mána mu gia séna,
vargístisa aftí ti stigmí, gia ména pios tha tréksi,
na máthi to ti mu ‘chis kamoména.
Orfánepsa apó mikrós, ti vréthikes brostá mu,
den íksera pos étrefa, kakurga, fídi mes stin agkaliá mu.
|