Νύχτα μεγάλη δεν ήρθες πάλι
πώς να κρατήσω, θέλω να ζήσω.
Κι αυτό το χρέος να το ξοφλήσω
κι απ’ τη ζωή μου έξω να σ’ αφήσω.
Μα εσύ δε φεύγεις, δε φεύγεις με τίποτα.
μα εσύ δε φεύγεις ούτε ώρα απ’ το μυαλό μου.
Μα εσύ δε φεύγεις, δε φεύγεις καλύτερα
γιατί έτσι βρίσκω πάλι εγώ τον εαυτό μου.
Η λογική μου μακριά σε διώχνει
μου λέει έτσι δεν μπορώ να συνεχίσω.
Μα η καρδιά μου σε θέλει πίσω
φοβάμαι απόψε δεν θ’ αντέξω θα λυγίσω.
Μα εσύ δε φεύγεις, δε φεύγεις με τίποτα.
μα εσύ δε φεύγεις ούτε ώρα απ’ το μυαλό μου.
Μα εσύ δε φεύγεις, δε φεύγεις καλύτερα
γιατί έτσι βρίσκω πάλι εγώ τον εαυτό μου.
|
Níchta megáli den írthes páli
pós na kratíso, thélo na zíso.
Ki aftó to chréos na to ksoflíso
ki ap’ ti zoí mu ékso na s’ afíso.
Ma esí de fevgis, de fevgis me típota.
ma esí de fevgis ute óra ap’ to mialó mu.
Ma esí de fevgis, de fevgis kalítera
giatí étsi vrísko páli egó ton eaftó mu.
I logikí mu makriá se dióchni
mu léi étsi den boró na sinechíso.
Ma i kardiá mu se théli píso
fováme apópse den th’ antékso tha ligiso.
Ma esí de fevgis, de fevgis me típota.
ma esí de fevgis ute óra ap’ to mialó mu.
Ma esí de fevgis, de fevgis kalítera
giatí étsi vrísko páli egó ton eaftó mu.
|