Μες στο κρύο του χειμώνα η ψυχή μου τριγυρίζει
η ματιά θολή σταγόνα που ο αέρας τη σκορπίζει
όλα γύρω πλέον άδεια η θύμηση σου με πληγώνει
σε κανέναν να μη τύχει η φωνή μου πια τελειώνει
Μα σε περίμενα στου ονείρου μου τη ζάλη
κι όπως χανόσουνα στην αγκαλιά του πάλι
σου φώναζα μα δε γυρνούσες το κεφάλι
σου φώναζα πως δε μπορώ να ζήσω μ’άλλη.
Mια ματιά σου περιμένω μια ματιά που θα κρατήσω
φυλαχτό μες στη καρδιά μου που ποτέ μου δε θα σβήσω
κι όταν μόνος πάλι θα’μαι κι αν τα χρόνια μας περνάνε
αγκαλιά με τ’ άρωμά σου κάθε βράδυ θα κοιμάμαι.
|
Mes sto krío tu chimóna i psichí mu trigirízi
i matiá tholí stagóna pu o aéras ti skorpízi
óla giro pléon ádia i thímisi su me pligóni
se kanénan na mi tíchi i foní mu pia telióni
Ma se perímena stu oniru mu ti záli
ki ópos chanósuna stin agkaliá tu páli
su fónaza ma de girnuses to kefáli
su fónaza pos de boró na zíso m’álli.
Mia matiá su periméno mia matiá pu tha kratíso
filachtó mes sti kardiá mu pu poté mu de tha svíso
ki ótan mónos páli tha’me ki an ta chrónia mas pernáne
agkaliá me t’ áromá su káthe vrádi tha kimáme.
|