|
Σε φέρετρο ανοιγμένο μπαινοβγαίνω
στην αγκαλιά σου σαν παιδάκι τρομαγμένο
σα μαργαρίτα την καρδούλα μου μαδάω
κι όλο μου βγαίνει πως στο βάθος σ’ αγαπάω
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά
εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω
εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω
Απ’ το φουστάνι σου κρατιέμαι και με σέρνεις
στην πασαρέλα μιας ζωής μαστουρωμένης
είμαι χαμένος σε μια ατέλειωτη ανία
αλλά το ξέρω μάνα είναι μόνο μία
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά…
Ηλεκτρικά ναρκωτικά με ταξιδεύουν
μέσα από γυάλινα κουτιά με κοροϊδεύουν
είσαι η μάγισσα που θα `θελα να κάψω
και μπρος στα πόδια σου το πτώμα σου να κλάψω
|
Se féretro anigméno benovgeno
stin agkaliá su san pedáki tromagméno
sa margaríta tin kardula mu madáo
ki ólo mu vgeni pos sto váthos s’ agapáo
Mána, mitéra, manula, mamá
stu kólpu su ti zésti choménos vathiá
esí kiloponás ma egó de vgeno
na ksanagennithó den tin patheno
esí kiloponás ma egó de vgeno
na ksanagennithó den tin patheno
Ap’ to fustáni su kratiéme ke me sérnis
stin pasaréla mias zoís masturoménis
ime chaménos se mia atélioti anía
allá to kséro mána ine móno mía
Mána, mitéra, manula, mamá…
Ilektriká narkotiká me taksidevun
mésa apó giálina kutiá me koroidevun
ise i mágissa pu tha `thela na kápso
ke bros sta pódia su to ptóma su na klápso
|
