Την κοιτούσαν με καμάρι
στο χωριό τόσα παιδιά
είχε πάρει απ’ το θυμάρι
η Μαριώ την ευωδιά.
Κι αν καρδιές είχαν σκαλίσει
στις ιτιές και στην ελιά
δεν της είχανε μιλήσει
για ματιές και για φιλιά.
Όλοι μπρος της οι λεβέντες
νιώθανε ντροπή
μόνο ένας δυο κουβέντες
τόλμησε να πει:
Μάρω, Μάρω
μια φορά ειν’ τα νιάτα
Μάρω, Μάρω
τις ντροπές παράτα.
Του φιλιού την πρώτη γλύκα
μη τηνε φυλάς για προίκα
μη με διώχνεις
τώρα που σε βρήκα.
Επεράσανε τα χρόνια
το χωριό κι αυτό γερνά
κι ήρθαν στα μαλλιά τα χιόνια
κι η Μαριώ σκυφτή περνά.
Τη θυμούνται μόνο οι γέροι
κάτι λεν ψιθυριστά
κι οι ελιές μιλούν στ’ αγέρι
κι ίσως κλαιν τραγουδιστά.
Κι η Μαριώ γεροντοκόρη
τώρα σκυθρωπή
σαν ηχώ ακούει τ’ αγόρι
που της είχε πει:
Μάρω, Μάρω
μια φορά ειν’ τα νιάτα
Μάρω, Μάρω
τις ντροπές παράτα.
Του φιλιού την πρώτη γλύκα
μη τηνε φυλάς για προίκα
μη με διώχνεις
τώρα που σε βρήκα.
|
Tin kitusan me kamári
sto chorió tósa pediá
iche pári ap’ to thimári
i Marió tin evodiá.
Ki an kardiés ichan skalísi
stis itiés ke stin eliá
den tis ichane milísi
gia matiés ke gia filiá.
Όli bros tis i levéntes
nióthane ntropí
móno énas dio kuvéntes
tólmise na pi:
Máro, Máro
mia forá in’ ta niáta
Máro, Máro
tis ntropés paráta.
Tu filiu tin próti glíka
mi tine filás gia prika
mi me dióchnis
tóra pu se vríka.
Eperásane ta chrónia
to chorió ki aftó gerná
ki írthan sta malliá ta chiónia
ki i Marió skiftí perná.
Ti thimunte móno i géri
káti len psithiristá
ki i eliés milun st’ agéri
ki ísos klen tragudistá.
Ki i Marió gerontokóri
tóra skithropí
san ichó akui t’ agóri
pu tis iche pi:
Máro, Máro
mia forá in’ ta niáta
Máro, Máro
tis ntropés paráta.
Tu filiu tin próti glíka
mi tine filás gia prika
mi me dióchnis
tóra pu se vríka.
|