|
Να μουν κεραυνός, να έπεφτα
Να ‘καίγα τη γη
Να μουν ουρανός, να έβρεχα
Ήλιος να μη βγει
Τα φιλιά σου, τα συγχωροχάρτια, δώσ’ τα αλλού,
Εγώ δε βάζω υπογραφή
Να ‘μουνα τρελός, να γέλαγα
Που φεύγεις
Που φεύγεις το πρωί
Μάζευτα
Κι εγώ θα πιω, μέχρι να πιάσω πάτο, Μάζευτα
Κι εγώ θα ρίξω, ότι αφήσεις, στη φωτιά
Μάζευτα
Μα την καρδιά μου μόνο, άσ’ την κάτω..
Ή στην παίρνω απ τα χέρια, τσαμπουκά
Να ‘μουνα βοριάς, να έπαιρνα
ευθεία τη στροφή
Να ‘μουνα φονιάς, να σ’ έστελνα
Μία και καλή.
Τα φιλιά σου και την αφεντιά σου, δώσ’ τα άλλου,
Εγώ δεν έχω μαγαζί
Στο λέω απλά δεν πα, να, πέθαινα
Για μένα.. είσαι καταστροφή
|
Na mun keravnós, na épefta
Na ‘kega ti gi
Na mun uranós, na évrecha
Ήlios na mi vgi
Ta filiá su, ta sigchorochártia, dós’ ta allu,
Egó de vázo ipografí
Na ‘muna trelós, na gélaga
Pu fevgis
Pu fevgis to pri
Mázefta
Ki egó tha pio, méchri na piáso páto, Mázefta
Ki egó tha ríkso, óti afísis, sti fotiá
Mázefta
Ma tin kardiá mu móno, ás’ tin káto..
Ή stin perno ap ta chéria, tsabuká
Na ‘muna voriás, na éperna
efthia ti strofí
Na ‘muna foniás, na s’ éstelna
Mía ke kalí.
Ta filiá su ke tin afentiá su, dós’ ta állu,
Egó den écho magazí
Sto léo aplá den pa, na, péthena
Gia ména.. ise katastrofí
|
