Πριν ξημερώσει δε θέλω να φύγεις
με το φεγγάρι μαζί να κρυφτείς.
Την πόρτα πάλι κρυφά μην ανοίγεις,
αφού αγαπιόμαστε τόσο εμείς.
Δεν έχω λόγο να βγω στο σκοτάδι,
χωρίς αιτία να αγωνιώ,
να περιμένω να πέσει το βράδυ
για ένα σου χάδι κι αυτό δανεικό.
Θέλω μαζί να κοιμόμαστε,
μαζί να ξυπνάμε,
τόσο πολύ που αγαπιόμαστε.
Να δούμε τι είμαστε
μα και πού το πάμε
και άλλο πια να μην κρυβόμαστε.
Πριν βγει ο ήλιος δε θέλω να φύγω,
δεν είμαι κλέφτης για να κρυφτώ.
Θέλω να μάθουν ποιος είμαι οι γύρω
και στη ζωή σου τι κάνω εγώ.
Θέλω να έχεις κι εσύ τα κλειδιά μου,
να σε φωνάζω στο δρόμο να βγεις,
και όταν βγαίνουμε να σ’ έχω αγκαλιά μου.
Δεν λογαριάζω κανέναν, θα δεις.
Θέλω μαζί να κοιμόμαστε,
μαζί να ξυπνάμε,
τόσο πολύ που αγαπιόμαστε.
Να δούμε τι είμαστε
μα και πού το πάμε
και άλλο πια να μην κρυβόμαστε
|
Prin ksimerósi de thélo na fígis
me to fengári mazí na kriftis.
Tin pórta páli krifá min anigis,
afu agapiómaste tóso emis.
Den écho lógo na vgo sto skotádi,
chorís etía na agonió,
na periméno na pési to vrádi
gia éna su chádi ki aftó danikó.
Thélo mazí na kimómaste,
mazí na ksipnáme,
tóso polí pu agapiómaste.
Na dume ti imaste
ma ke pu to páme
ke állo pia na min krivómaste.
Prin vgi o ílios de thélo na fígo,
den ime kléftis gia na kriftó.
Thélo na máthun pios ime i giro
ke sti zoí su ti káno egó.
Thélo na échis ki esí ta klidiá mu,
na se fonázo sto drómo na vgis,
ke ótan vgenume na s’ écho agkaliá mu.
Den logariázo kanénan, tha dis.
Thélo mazí na kimómaste,
mazí na ksipnáme,
tóso polí pu agapiómaste.
Na dume ti imaste
ma ke pu to páme
ke állo pia na min krivómaste
|