|
Τόσες φορές σου το ‘χω πει
κι εσύ αμίλητος να παίζεις παιχνίδια
όταν το τέλος μας θα ‘ρθει
εγώ θα φύγω, δε μένω στα ίδια
Περνούν οι μέρες σα βροχή
μα εμείς δυο φίλοι στο ίδιο κρεβάτι
Αυτά τα λόγια της στιγμής
πρέπει να αφήσουμε κι οι δυο μας στην άκρη
Δεν είναι δύσκολο για μας
να περπατήσουμε επάνω στα χιόνια
Μόνο αν με πείσεις πως τολμάς
ίσως νικήσουμε αυτόν το χειμώνα
Απ’ την οθόνη με κοιτάς
μου λες μαζί σου δε νιώθω τα χρόνια
Μετά σ’ ακούω να γελάς
Θα το νικήσουμε μαζί το χειμώνα
Ας πάμε πίσω στην αρχή
ξεχασμένοι επάνω σ’ ένα παγκάκι
να μου μιλάς για τη ζωή
πώς την φαντάζεσαι με μένα στο πλάι
Ξέρω, τα πάντα θα λυθούν
άμα γυρίσεις απλά να κοιτάξεις
Έξω απ’ το σπίτι αν θα βγεις
ξανά, καλοκαίρι, δυνατά θα φωνάξεις
|
Tóses forés su to ‘cho pi
ki esí amílitos na pezis pechnídia
ótan to télos mas tha ‘rthi
egó tha fígo, de méno sta ídia
Pernun i méres sa vrochí
ma emis dio fíli sto ídio kreváti
Aftá ta lógia tis stigmís
prépi na afísume ki i dio mas stin ákri
Den ine dískolo gia mas
na perpatísume epáno sta chiónia
Móno an me pisis pos tolmás
ísos nikísume aftón to chimóna
Ap’ tin othóni me kitás
mu les mazí su de niótho ta chrónia
Metá s’ akuo na gelás
Tha to nikísume mazí to chimóna
As páme píso stin archí
ksechasméni epáno s’ éna pagkáki
na mu milás gia ti zoí
pós tin fantázese me ména sto plái
Kséro, ta pánta tha lithun
áma girísis aplá na kitáksis
Έkso ap’ to spíti an tha vgis
ksaná, kalokeri, dinatá tha fonáksis
|
