|
Μου λεγες να μη δακρύζω
όσο σ’ αγαπώ να ελπίζω
γιατί όλα η αγάπη τα νικά
Τώρα λες πως θες να φύγεις,
πόρτα στο γκρεμό μ΄ανοίγεις
με μια απόφαση που πήρες ξαφνικά
Άφωνο, με άφησες άφωνο,
άφωνο, με άφησες άφωνο
με μια απόγνωση κι ένα παράπονο
Άφωνο, με άφησες άφωνο,
άφωνο, με άφησες άφωνο
Αχ ψυχρό το βλέμμα σου
κι αδιάφορο
Πώς ν’ αντέξω τόση πίκρα
όταν μέσα σε μια νύχτα
καταστρέφεις μια ολόκληρη ζωή
Είχα τόσα να σου δώσω
ποιος ο λόγος να πληρώσω
μ’ ένα αντίο σαν μαχαίρι στην πληγή
Άφωνο, με άφησες άφωνο,
άφωνο, με άφησες άφωνο
με μια απόγνωση κι ένα παράπονο
Άφωνο, με άφησες άφωνο,
άφωνο, με άφησες άφωνο
Αχ ψυχρό το βλέμμα σου
κι αδιάφορο
Με άφησες άφωνο…
|
Mu leges na mi dakrízo
óso s’ agapó na elpízo
giatí óla i agápi ta niká
Tóra les pos thes na fígis,
pórta sto gkremó m΄anigis
me mia apófasi pu píres ksafniká
Άfono, me áfises áfono,
áfono, me áfises áfono
me mia apógnosi ki éna parápono
Άfono, me áfises áfono,
áfono, me áfises áfono
Ach psichró to vlémma su
ki adiáforo
Pós n’ antékso tósi píkra
ótan mésa se mia níchta
katastréfis mia olókliri zoí
Icha tósa na su dóso
pios o lógos na pliróso
m’ éna antío san macheri stin pligí
Άfono, me áfises áfono,
áfono, me áfises áfono
me mia apógnosi ki éna parápono
Άfono, me áfises áfono,
áfono, me áfises áfono
Ach psichró to vlémma su
ki adiáforo
Me áfises áfono…
|
