|
Μαζί σου μπερδεμένη σαν κουβάρι με κλωστή
καρδιά βασανισμένη μα στο σώμα σου πιστή
σαν την κυρά Φροσύνη μες τη λίμνη με πετάς
Μες την παραφροσύνη την αγάπη μου σκορπάς
Με κατάντησες μοιραία, της ψυχής διαφθορέα
μα με όλες τις αισθήσεις σε αγάπησα
Είμαι πάντα άνω κάτω, σαν την καιομένη βάτο
για τα μάτια σου τα ωραία παραστράτησα
δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς
Σου άναψα ένα αστέρι και σου έκλεισα το φως
και πήγαμε στα μέρη που ανεβαίνει ο πυρετός
όμως εσύ μωρό μου όλο νυχτοπερπατάς
και σ’ άλλο μαξιλάρι υποφέρεις κι αγαπάς
|
Mazí su berdeméni san kuvári me klostí
kardiá vasanisméni ma sto sóma su pistí
san tin kirá Frosíni mes ti límni me petás
Mes tin parafrosíni tin agápi mu skorpás
Me katántises mirea, tis psichís diafthoréa
ma me óles tis esthísis se agápisa
Ime pánta áno káto, san tin keoméni váto
gia ta mátia su ta orea parastrátisa
de m’ agapás, de m’ agapás
Su ánapsa éna astéri ke su éklisa to fos
ke pígame sta méri pu aneveni o piretós
ómos esí moró mu ólo nichtoperpatás
ke s’ állo maksilári ipoféris ki agapás
|
