|
Μου ‘λεγες πως σου ‘κανα
Μαύρη τη ζωή
Και πως δεν μπορούμε πια
Να ζήσουμε μαζί
Έφυγες και μου ‘γραψες
Πως δε θα γυρίσεις
Και μια αγάπη σου παλιά
Πας να συναντήσεις
Κι όμως δίχως να ντραπείς
Με ξυπνάς χαράματα
Να σου ανοίξω μου ζητάς
Με λυγμούς και κλάματα
Με ξυπνάς χαράματα
Με λυγμούς και κλάματα
Διάβασα το γράμμα σου
Κι έκλαψα πικρά
Και με φαρμακώσανε
Τα λόγια τα βαριά
Μου ‘πες πως με μίσησες
Μ’ άλλον πας να ζήσεις
Και την πόρτα μου ποτέ
Δε θα την χτυπήσεις
|
Mu ‘leges pos su ‘kana
Mavri ti zoí
Ke pos den borume pia
Na zísume mazí
Έfiges ke mu ‘grapses
Pos de tha girísis
Ke mia agápi su paliá
Pas na sinantísis
Ki ómos díchos na ntrapis
Me ksipnás charámata
Na su anikso mu zitás
Me ligmus ke klámata
Me ksipnás charámata
Me ligmus ke klámata
Diávasa to grámma su
Ki éklapsa pikrá
Ke me farmakósane
Ta lógia ta variá
Mu ‘pes pos me mísises
M’ állon pas na zísis
Ke tin pórta mu poté
De tha tin chtipísis
|
