Αν ξέμαθες να μ’ αγαπάς
κι αν είναι να σε χάσω
πες το, προτού προφτάσω
να το μαντέψω εγώ.
Αλύπητα πριν λυπηθώ
πριν σκίσω το μετάξι
να δεις τι μου ‘χες τάξει
και τι θα νοσταλγώ.
Η λύπη αυτή θα ξεχαστεί
και θα ‘ρθει λύπη άλλη
θα με ξηλώσει πάλι
σα να ‘μουνα κλωστή.
Αν σου φωνάξω μην ακούς
δε φταις που επιμένω
τον έρωτα να δένω
με τους περαστικούς.
Αν ξέμαθες να μ’ αγαπάς
κι αν είναι να μ’ αφήσεις
πες το, πριν με δακρύσεις
σα να ‘μουν Παναγιά.
Αλύπητα κι αν λυπηθώ
κι αν τα μαλλιά μου λύσω
το δρόμο να σου κλείσω,
προσπέρνα με και γεια.
|
An ksémathes na m’ agapás
ki an ine na se cháso
pes to, protu proftáso
na to mantépso egó.
Alípita prin lipithó
prin skíso to metáksi
na dis ti mu ‘ches táksi
ke ti tha nostalgó.
I lípi aftí tha ksechasti
ke tha ‘rthi lípi álli
tha me ksilósi páli
sa na ‘muna klostí.
An su fonákso min akus
de ftes pu epiméno
ton érota na déno
me tus perastikus.
An ksémathes na m’ agapás
ki an ine na m’ afísis
pes to, prin me dakrísis
sa na ‘mun Panagiá.
Alípita ki an lipithó
ki an ta malliá mu líso
to drómo na su kliso,
prospérna me ke gia.
|