|
Πάλι μονάχη επιστρέφω στο σταθμό
Να `ξερα θεέ μου η ψυχή μου τι γυρεύει
Είναι γεμάτη από οργή κι από θυμό
Και η εικόνα σου και αυτή να με παιδεύει
Ανάβω ένα τσιγάρο σκορπάω τον καπνό
Βλέπω μπροστά μου εσένα, ζητάω να λυτρωθώ
Ούτε το όνομα σου ν’ ακούσω δεν μπορώ
Δυο βήματα και κάτι απέχω απ’ το κενό
Πάλι βαγόνια να κυλάνε στις γραμμές
Κι ένα ταξίδι που δε θέλω να το κάνω
όλου του κόσμου είναι ξένες οι αγκαλιές
Μα στην δική σου εγώ θέλω να πεθάνω
|
Páli monáchi epistréfo sto stathmó
Na `ksera theé mu i psichí mu ti girevi
Ine gemáti apó orgí ki apó thimó
Ke i ikóna su ke aftí na me pedevi
Anávo éna tsigáro skorpáo ton kapnó
Olépo brostá mu eséna, zitáo na litrothó
Oíte to ónoma su n’ akuso den boró
Dio vímata ke káti apécho ap’ to kenó
Páli vagónia na kiláne stis grammés
Ki éna taksídi pu de thélo na to káno
ólu tu kósmu ine ksénes i agkaliés
Ma stin dikí su egó thélo na petháno
|
