Για μια φορά μόνος περιμένω
κάτι να φανεί κάτι αλήθεια ξένο,
κάποια σκέψη απλή που θα με λυτρώσει
κάποια αγάπη αγνή που θα με προδώσει.
Μικρά που ‘ναι τα όνειρα μικρά,
από μακριά σαν τα βλέπεις.
Για άλλη μια φορά τριγυρνάω στην πόλη,
χάνω στα στενά την αλήθεια μου όλη
είναι τόσο απλό τόσο που τρομάζει
κι όμως βλέπω μόνο αυτό ότι μου ταιριάζει.
Μικρά που ‘ναι τα όνειρα μικρά,
από μακριά σαν τα βλέπεις.
Κι άλλη μια φορά χάνω τη σειρά μου
πάλι απ’ την αρχή πίσω στα όνειρά μου
σ’ ένα τόσο απλό, απλό σαν την αλήθεια
μια ζωή γλυκιά σαν τη ζωή την ίδια.
Μικρά που ‘ναι τα όνειρα μικρά,
από μακριά σαν τα βλέπεις.
|
Gia mia forá mónos periméno
káti na fani káti alíthia kséno,
kápia sképsi aplí pu tha me litrósi
kápia agápi agní pu tha me prodósi.
Mikrá pu ‘ne ta ónira mikrá,
apó makriá san ta vlépis.
Gia álli mia forá trigirnáo stin póli,
cháno sta stená tin alíthia mu óli
ine tóso apló tóso pu tromázi
ki ómos vlépo móno aftó óti mu teriázi.
Mikrá pu ‘ne ta ónira mikrá,
apó makriá san ta vlépis.
Ki álli mia forá cháno ti sirá mu
páli ap’ tin archí píso sta ónirá mu
s’ éna tóso apló, apló san tin alíthia
mia zoí glikiá san ti zoí tin ídia.
Mikrá pu ‘ne ta ónira mikrá,
apó makriá san ta vlépis.
|