Από την ημέρα που σ’ αγάπησα
έγιν’ η ζωή μου φυλακή,
κι όλες οι ημέρες μου εμαύρισαν,
ήμουν χελιδόνι σε κλουβί.
Μπορείς να φύγεις απ’ τη ζωή μου,
είσαι ελεύθερη να πετάξεις σαν πουλί,
δεν θα δακρύσω, δε θα λυγίσω
και κάθε μέρα μου θα είναι Κυριακή.
Από την ημέρα που σ’ αγάπησα
στέρεψε στα μάτια η χαρά,
μαραμένο φύλλο η καρδούλα μου,
σπίτι που το έζωσε φωτιά.
Μπορείς να φύγεις απ’ τη ζωή μου,
είσαι ελεύθερη να πετάξεις σαν πουλί,
δεν θα δακρύσω, δε θα λυγίσω
και κάθε μέρα μου θα είναι Κυριακή.
|
Apó tin iméra pu s’ agápisa
égin’ i zoí mu filakí,
ki óles i iméres mu emavrisan,
ímun chelidóni se kluví.
Boris na fígis ap’ ti zoí mu,
ise eleftheri na petáksis san pulí,
den tha dakríso, de tha ligiso
ke káthe méra mu tha ine Kiriakí.
Apó tin iméra pu s’ agápisa
stérepse sta mátia i chará,
maraméno fíllo i kardula mu,
spíti pu to ézose fotiá.
Boris na fígis ap’ ti zoí mu,
ise eleftheri na petáksis san pulí,
den tha dakríso, de tha ligiso
ke káthe méra mu tha ine Kiriakí.
|