Τώρα είναι καιρός να σου πω την αλήθεια
είμαι τόσο μικρός και το ψέμα συνήθεια
επιβάτης στη γη, σ’ έναν έρημο τόπο
πού να βρω το κλειδί, ψηλαφίζω τον τρόπο.
Να γιατί τραγουδάμε μαζί,
μας τρομάζει η νύχτα και δεν έχουμε φίλους
αν φοβάσαι η ελπίδα είν’ εκεί
οι δειλοί θα νικήσουν Δον Κιχώτες και μύλους.
Τώρα εδώ θα κρυφτώ σε δημόσιο χώρο
είμαι άγονη γη κι εσύ έχεις το σπόρο
έχω τόση ντροπή μα δακρύζω για σένα
θα σου πω μυστικά να τα πεις στον καθένα.
|
Tóra ine kerós na su po tin alíthia
ime tóso mikrós ke to pséma siníthia
epivátis sti gi, s’ énan érimo tópo
pu na vro to klidí, psilafízo ton trópo.
Na giatí tragudáme mazí,
mas tromázi i níchta ke den échume fílus
an fováse i elpída in’ eki
i dili tha nikísun Don Kichótes ke mílus.
Tóra edó tha kriftó se dimósio chóro
ime ágoni gi ki esí échis to spóro
écho tósi ntropí ma dakrízo gia séna
tha su po mistiká na ta pis ston kathéna.
|