Λακκούβες που δεν παίζονται στου ονείρου μου τους δρόμους
χαμόγελο μεταξωτό
μ’ αρέσει το άγγισμά σου
μ’ αρέσει το ασημόδετο γλυκό αγκάλιασμά σου
Και θέλω θάλασσες του Απρίλη μου
αρμύρα απ’ της ψυχής σου την πληγή
αρμύρα απ’ της καρδιάς σου την πηγή
θέλω να θες τα πάντα
Πρωί σε λεν Αυγερινό
το βράδυ Αποσπερίτη
ασημαχτίδα της ψυχής
σε λέω Αφροδίτη
Πλέω σε λίμνες τ’ ουρανού
και περπατώ μονάχος
στην πόλη τη βαμμένη μου
και κρύβω τέτοιο πάθος
Λαμπύρισμα στις κόκκινες ανταύγειες των μαλλιών σου θέλω ν’ ακούς
και θα σου πω τα λόγια της ψυχής μου
και θα στη στείλω μια βραδιά
να κοιμηθεί μαζί σου
Μακριά απ’ τις γκρίζες λάμψεις μου
χρόνε μου ψυχοφθόρε
σε χαιρετώ
λαμπρό αστέρι της αυγής
τρανέ εωσφόρε
Θέλω φωτιά
|
Lakkuves pu den pezonte stu oniru mu tus drómus
chamógelo metaksotó
m’ arési to ángismá su
m’ arési to asimódeto glikó agkáliasmá su
Ke thélo thálasses tu Apríli mu
armíra ap’ tis psichís su tin pligí
armíra ap’ tis kardiás su tin pigí
thélo na thes ta pánta
Pri se len Avgerinó
to vrádi Aposperíti
asimachtída tis psichís
se léo Afrodíti
Pléo se límnes t’ uranu
ke perpató monáchos
stin póli ti vamméni mu
ke krívo tétio páthos
Labírisma stis kókkines antavgies ton mallión su thélo n’ akus
ke tha su po ta lógia tis psichís mu
ke tha sti stilo mia vradiá
na kimithi mazí su
Makriá ap’ tis gkrízes lámpsis mu
chróne mu psichofthóre
se cheretó
labró astéri tis avgís
trané eosfóre
Thélo fotiá
|