|
Μητέρα κι ερωμένη σου με μια πληγή στο σώμα
αντέχω ακόμα
την κόλαση μου χάρισες, μ’ ένα φιλί στο στόμα
αντέχω ακόμα
Αντέχω ακόμα
γιατί έχω πάντα στη ψυχή μου μια κρυψώνα
κι ένα αγκάθινο στεφάνι για κορώνα
Χτύπα λοιπόν, αντέχω ακόμα
Τον έρωτα κατάντησες αρρώστια του αιώνα
αντέχω ακόμα
Συνείδηση ξεπούλησες σ’ αυλές και σε μπαλκόνια
αντέχω ακόμα
Αντέχω ακόμα
γιατί έχω πάντα στη ψυχή μου μια κρυψώνα
κι ένα αγκάθινο στεφάνι για κορώνα
Χτύπα λοιπόν, αντέχω ακόμα
Κι όταν θα έρθει η στιγμή που θα κοιτάς απ’ το φεγγάρι
η θάλασσα δε θα `ναι εκεί, ούτε οι άσπροι μου οι γλάροι
Κι όταν θα έρθει η στιγμή που θα με δεις να ξεψυχάω
παράξενο μη σου φανεί, σ’ ένα σου δάκρυ αν θα κυλάω
Αντέχω ακόμα
γιατί έχω πάντα στη ψυχή μου μια κρυψώνα
κι ένα αγκάθινο στεφάνι για κορώνα
Χτύπα λοιπόν, αντέχω ακόμα
|
Mitéra ki eroméni su me mia pligí sto sóma
antécho akóma
tin kólasi mu chárises, m’ éna filí sto stóma
antécho akóma
Antécho akóma
giatí écho pánta sti psichí mu mia kripsóna
ki éna agkáthino stefáni gia koróna
Chtípa lipón, antécho akóma
Ton érota katántises arróstia tu eóna
antécho akóma
Sinidisi ksepulises s’ avlés ke se balkónia
antécho akóma
Antécho akóma
giatí écho pánta sti psichí mu mia kripsóna
ki éna agkáthino stefáni gia koróna
Chtípa lipón, antécho akóma
Ki ótan tha érthi i stigmí pu tha kitás ap’ to fengári
i thálassa de tha `ne eki, ute i áspri mu i glári
Ki ótan tha érthi i stigmí pu tha me dis na ksepsicháo
parákseno mi su fani, s’ éna su dákri an tha kiláo
Antécho akóma
giatí écho pánta sti psichí mu mia kripsóna
ki éna agkáthino stefáni gia koróna
Chtípa lipón, antécho akóma
|
