Ο κοσμάκης με ψωμί μόνο δε ζει
αργοναύτης είμαι εγώ κι εσύ νησί
με σημάδια ερωτικά σημαδεύω τα χαρτιά
τ’ όνειρό μας οδηγώ γιατί είμαι εγώ
Ο γιος του ανέμου, o γιος του ανέμου
Θεατρίνοι με τρομπέτες και βιολιά
σαλτιμπάγκοι σαν πολύχρωμα πουλιά
ακροβάτες σοβαροί και παραδεισένια όροι
με φωνάζουν αρχηγό γιατί είμαι εγώ
Ο γιος του ανέμου…
Σαν το κύμα στ’ ακρογιάλι σου θα ‘ρθω
μες στο στήθος σου θ’ αράξω και θα πιω
της αγάπης το κρασί που μ’ αρνήθηκες εσύ
όπου να ‘σαι θα σε βρω γιατί είμαι εγώ
Ο γιος του ανέμου…
|
O kosmákis me psomí móno de zi
argonaftis ime egó ki esí nisí
me simádia erotiká simadevo ta chartiá
t’ óniró mas odigó giatí ime egó
O gios tu anému, o gios tu anému
Theatríni me trobétes ke violiá
saltibágki san políchroma puliá
akrovátes sovari ke paradisénia óri
me fonázun archigó giatí ime egó
O gios tu anému…
San to kíma st’ akrogiáli su tha ‘rtho
mes sto stíthos su th’ arákso ke tha pio
tis agápis to krasí pu m’ arníthikes esí
ópu na ‘se tha se vro giatí ime egó
O gios tu anému…
|