Κάθε πρωινό που ξαναγυρνώ
απ’ τα όνειρα
στα λασπόνερα
ένα μπρίκι τρίζει
κι ό,τι μας χωρίζει
πάνω στη στροφή
γίνετ’ επαφή
όσα σχέδια κάνω
όλα τ’ αναβάλλω
πίσω μου σωρός
χάνετ’ ο καιρός
Και στον καναπέ
πίνοντας καφέ
άστρο πρωινό σου τηλεφωνώ
ανθισμένοι κήποι στο νερό
Τ’ απογευματάκι θα σε δω
Κάτι μας ενώνει
που όλα τα σαρώνει
ίσως να `ναι εφέ
από τον καφέ
|
Káthe prinó pu ksanagirnó
ap’ ta ónira
sta laspónera
éna bríki trízi
ki ó,ti mas chorízi
páno sti strofí
ginet’ epafí
ósa schédia káno
óla t’ anavállo
píso mu sorós
chánet’ o kerós
Ke ston kanapé
pínontas kafé
ástro prinó su tilefonó
anthisméni kípi sto neró
T’ apogevmatáki tha se do
Káti mas enóni
pu óla ta saróni
ísos na `ne efé
apó ton kafé
|