Μέσα στης Αθήνας την πλήξη
σαν ψαράκι σπαρταρώ
άνοιξε λοιπόν να φυσήξει
αεράκι δροσερό.
Ό,τι φανταστώ με το νου μου
το περνάω γι’ αληθινό
μα στο ρετιρέ τ’ ουρανού μου
έχω εσένα θυρωρό.
Είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.
Επιμένω πως είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.
Όλοι σουλατσάρουν στη σάλα
μα εγώ στήνω το τσαρδί
στο φωταγωγό και στη σκάλα
σαν μωρό παιδί πω πω τι μου `χεις κάνει.
Νιώθω φασουλής και γελοίος
άτονος και φάλτσος ντιζέρ
κόβεται το ρεύμα τελείως
κι έχω αποκλειστεί στ’ ασανσέρ.
Είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.
Επιμένω πως είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.
|
Mésa stis Athínas tin plíksi
san psaráki spartaró
ánikse lipón na fisíksi
aeráki droseró.
Ό,ti fantastó me to nu mu
to pernáo gi’ alithinó
ma sto retiré t’ uranu mu
écho eséna thiroró.
Ise
o portiéris tis kardiás mu
to klidí kratás esí
agapula mu chrisí.
Epiméno pos ise
o portiéris tis kardiás mu
to klidí kratás esí
agapula mu chrisí.
Όli sulatsárun sti sála
ma egó stíno to tsardí
sto fotagogó ke sti skála
san moró pedí po po ti mu `chis káni.
Niótho fasulís ke gelios
átonos ke fáltsos ntizér
kóvete to revma telios
ki écho apoklisti st’ asansér.
Ise
o portiéris tis kardiás mu
to klidí kratás esí
agapula mu chrisí.
Epiméno pos ise
o portiéris tis kardiás mu
to klidí kratás esí
agapula mu chrisí.
|