|
Ο τόπος που μεγάλωσα,
πλαγιάζει με τη θάλασσα.
Και κάθε ώρα και στιγμή
ακούγονται αναστεναγμοί..
Οι άνθρωποι τρελαίνονται:
Βλέπουν νερά να καίγονται
σαν δίνουν πύρινα φιλιά,
η θάλασσα με τη στεριά..
Εδώ κοντά στη θάλασσα,
η δίψα είναι μεγάλη.
Ζητάει κορμί για να σβηστεί
κι όλο διψάει πάλι
Νερό είναι τα χάδια μας.
Φωτιά είναι τα βράδια μας.
Κι όποιος τολμάει να καεί,
κερδίζει λάμψη και γιορτή.
Εδώ κοντά στη θάλασσα,
η δίψα είναι μεγάλη.
Ζητάει κορμί για να σβηστεί
κι όλο διψάει πάλι
|
O tópos pu megálosa,
plagiázi me ti thálassa.
Ke káthe óra ke stigmí
akugonte anastenagmi..
I ánthropi trelenonte:
Olépun nerá na kegonte
san dínun pírina filiá,
i thálassa me ti steriá..
Edó kontá sti thálassa,
i dípsa ine megáli.
Zitái kormí gia na svisti
ki ólo dipsái páli
Neró ine ta chádia mas.
Fotiá ine ta vrádia mas.
Ki ópios tolmái na kai,
kerdízi lámpsi ke giortí.
Edó kontá sti thálassa,
i dípsa ine megáli.
Zitái kormí gia na svisti
ki ólo dipsái páli
|
