Υπάρχουν, είναι μέρες
που ψάχνεις να με βρεις
Να βρεις αυτό το κάτι
αυτό που αναζητείς
Παράπονο στα μάτια
Δάκρυα στη ψυχή
Αγκάθια στο κορμί σου
Θλίψη, υπομονή
Θυμώνεις, ξανασκέφτεσαι
θυμάσαι, αναπολείς
Ακούγεται η φωνή
της τελευταίας προσευχής
Άλλη μια προσπάθεια ακόμα μα φορά
Σκοντάφτεις, υποκλίνεσαι, μα τίποτα τελικά
Απ’ την αρχή ξανά
Γκαζώνεις οργισμένος
στα πέρατα τη Γης
φαντάσματα οι σκέψεις
στους δρόμους της σιωπής
Θυμώνεις, ξανασκέφτεσαι
θυμάσαι, αναπολείς
Χαμένη η φωνή
μιας τελευταίας προσευχής
|
Ipárchun, ine méres
pu psáchnis na me vris
Na vris aftó to káti
aftó pu anazitis
Parápono sta mátia
Dákria sti psichí
Agkáthia sto kormí su
Thlípsi, ipomoní
Thimónis, ksanaskéftese
thimáse, anapolis
Akugete i foní
tis telefteas prosefchís
Άlli mia prospáthia akóma ma forá
Skontáftis, ipoklínese, ma típota teliká
Ap’ tin archí ksaná
Gkazónis orgisménos
sta pérata ti Gis
fantásmata i sképsis
stus drómus tis siopís
Thimónis, ksanaskéftese
thimáse, anapolis
Chaméni i foní
mias telefteas prosefchís
|