Η μνήμη χθες με πήρε απ’το χέρι
Δε μ’ άφησε στιγμή να κλείσω μάτι
Προτίμησε να ‘ρθει το μεσημέρι
Και άραξε χωρίς να κρύψει κάτι
Στο πάρτυ που σε είδα να διαλέγεις
Και ξέμεινα χωρίς φιλί στην άκρη
Στο πάθος που ζητάς να κυριεύεις
Μα δε σου κλείνει πάντοτε το μάτι
Μόνο τις μνήμες να φοβάσαι
που ζητάνε
να τις κρατήσεις ζωντανές
και σε πονάνε
Μόνο τις μνήμες να φοβάσαι
που μιλάνε
Αυτές που γίνονται θεριό
και σε χτυπάνε
Και είναι εκεί
για να κοιτάνε
Κι όσα δεν θες
Στάχτη τα καις
και πάνε
Η μνήμη χθες μου πήρε το κεφάλι
Δε μ’ άφησε στιγμή να ξεμυτίσω
Με κέρασε κι εγώ σε παραζάλη
προτίμησα να πιώ και να λυγίσω
|
I mními chthes me píre ap’to chéri
De m’ áfise stigmí na kliso máti
Protímise na ‘rthi to mesiméri
Ke árakse chorís na krípsi káti
Sto párti pu se ida na dialégis
Ke ksémina chorís filí stin ákri
Sto páthos pu zitás na kirievis
Ma de su klini pántote to máti
Móno tis mnímes na fováse
pu zitáne
na tis kratísis zontanés
ke se ponáne
Móno tis mnímes na fováse
pu miláne
Aftés pu ginonte therió
ke se chtipáne
Ke ine eki
gia na kitáne
Ki ósa den thes
Stáchti ta kes
ke páne
I mními chthes mu píre to kefáli
De m’ áfise stigmí na ksemitíso
Me kérase ki egó se parazáli
protímisa na pió ke na ligiso
|