Εσύ να φέρεις τα πολύχρωμα πουκάμισα
Κι εγώ να βγάλω από τη σκόνη τη βαλίτσα μου
Αφού κι εσένα η μοναξιά στην έχει σπάσει
Έλα μια βόλτα βραδινή στην αγκαλίτσα μου
Αν αφήσεις της αγάπης τις σταγόνες
Σαν το κύμα στο σεντόνι μου να πέσουνε
Όλη νύχτα θα σου λέω τραγουδάκια
Από ‘κείνα τα φευγάτα που σ’ αρέσουνε
Γιατί δε θέλεις να σε κρύψω μες στις λέξεις μου
Γιατί σου φαίνεται παράξενο το θάρρος τους
Αφού κι εσένα το κενό σ’ έχει παγώσει
Άσε τη νύχτα, τη νύχτα να μας σώσει
|
Esí na féris ta políchroma pukámisa
Ki egó na vgálo apó ti skóni ti valítsa mu
Afu ki eséna i monaksiá stin échi spási
Έla mia vólta vradiní stin agkalítsa mu
An afísis tis agápis tis stagónes
San to kíma sto sentóni mu na pésune
Όli níchta tha su léo tragudákia
Apó ‘kina ta fevgáta pu s’ arésune
Giatí de thélis na se krípso mes stis léksis mu
Giatí su fenete parákseno to thárros tus
Afu ki eséna to kenó s’ échi pagósi
Άse ti níchta, ti níchta na mas sósi
|