Έχει ο δρόμος μονοπάτια
και μαρτύρια η ζωή
έχει η τρέλα σκαλοπάτια
έχει και η λογική
Ανεβαίνω κατεβαίνω
όλα τα σκαλιά πατώ
μια στην τρέλα δραπετεύω
μια στη λογική γυρνώ
Της ζωής το καλντερίμι
δε με βγάζει πουθενά
το μυαλό μου σαν αγρίμι
μες στα σίδερα γυρνά
Πότε πάνω πότε κάτω
δύο πίσω μια μπρος
θέλω ίσια ν’αρμενίσω
μα στραβός είν’ ο γιάλος
Τα φτερά μου ξεδιπλώνω
και στα θέλω μου πατώ
μα στα πρέπει όλο σκαλώνω
και στη γη παραπατώ
Κι όπως μάταια γυρεύω
να βρω άκρη στην κλωστή
με την τρέλα μου παλεύω
της ζωής τη λογική
|
Έchi o drómos monopátia
ke martíria i zoí
échi i tréla skalopátia
échi ke i logikí
Aneveno kateveno
óla ta skaliá pató
mia stin tréla drapetevo
mia sti logikí girnó
Tis zoís to kalnterími
de me vgázi puthená
to mialó mu san agrími
mes sta sídera girná
Póte páno póte káto
dío píso mia bros
thélo ísia n’armeníso
ma stravós in’ o giálos
Ta fterá mu ksediplóno
ke sta thélo mu pató
ma sta prépi ólo skalóno
ke sti gi parapató
Ki ópos mátea girevo
na vro ákri stin klostí
me tin tréla mu palevo
tis zoís ti logikí
|