Πήρες την απόφαση,
βρήκες μία πρόφαση κι έφυγες μωρό μου.
Μ’ άλλην με απάτησες
κι έτσι ποδοπάτησες τον εγωισμό μου.
Στ’ άσπρο το σεντόνι μου
είμαι τώρα μόνη μου κι έχω γίνει λιώμα.
Έκαψα τα γράμματα,
σου ‘στειλα τα πράγματα μα σε θέλω ακόμα.
Όταν μείνεις μόνος,
τότε θα με νιώσεις, θα το μετανιώσεις,
θα το δεις όταν μείνεις μόνος.
Όταν μείνεις μόνος ,
τρέλα θα σε πιάσει, πόσα έχεις χάσει,
θα σκεφτείς όταν μείνεις μόνος.
Κάποια σε ξεμυάλισε,
με φιλιά σε ζάλισε κι έχεις τώρα φύγει.
Πάνω στο κρεβάτι μου
υποφέρω αγάπη μου το κενό με πνίγει.
Βγήκα εχθές περπάτησα,
σπίτι σου σταμάτησα, ήσουνα μ’ εκείνη.
Είδα που της μίλησες
κι όταν πια τη φίλησες ράκος είχα γίνει.
Όταν μείνεις μόνος,
τότε θα με νιώσεις, θα το μετανιώσεις,
θα το δεις όταν μείνεις μόνος.
Όταν μείνεις μόνος ,
τρέλα θα σε πιάσει, πόσα έχεις χάσει,
θα σκεφτείς όταν μείνεις μόνος.
|
Píres tin apófasi,
vríkes mía prófasi ki éfiges moró mu.
M’ állin me apátises
ki étsi podopátises ton egismó mu.
St’ áspro to sentóni mu
ime tóra móni mu ki écho gini lióma.
Έkapsa ta grámmata,
su ‘stila ta prágmata ma se thélo akóma.
Όtan minis mónos,
tóte tha me niósis, tha to metaniósis,
tha to dis ótan minis mónos.
Όtan minis mónos ,
tréla tha se piási, pósa échis chási,
tha skeftis ótan minis mónos.
Kápia se ksemiálise,
me filiá se zálise ki échis tóra fígi.
Páno sto kreváti mu
ipoféro agápi mu to kenó me pnígi.
Ogíka echthés perpátisa,
spíti su stamátisa, ísuna m’ ekini.
Ida pu tis mílises
ki ótan pia ti fílises rákos icha gini.
Όtan minis mónos,
tóte tha me niósis, tha to metaniósis,
tha to dis ótan minis mónos.
Όtan minis mónos ,
tréla tha se piási, pósa échis chási,
tha skeftis ótan minis mónos.
|