Οι αντοχές μου μαδούν μες στα χρόνια
Σκύβω, μαζεύω την ερημιά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια
Τα παιδιά μου κηδεύω τα βράδια
Μες στους αιώνες καρτερικά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια
Τη ζωή μου κοιτώ και δειλιάζω
Πόσο δεν άλλαξε πουθενά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια
Σε δουλειά, συντροφιά και αγάπη
Έσκυψα, πήρα τη μοναξιά
Κι όλο σε σένα που με συντροφεύεις
Μιλώ και δεν καταλαβαίνεις
Έλα κάτσε κυρά μου εδώ πέρα
Μου λέει κάποια από μακριά
Κόβει η αλήθεια, κόβει και θερίζει
Κι όποιος την βρει τον βασανίζει
|
I antochés mu madun mes sta chrónia
Skívo, mazevo tin erimiá
Ki ólo rotó na mátho tin alíthia
Ki ólo mu léne paramíthia
Ta pediá mu kidevo ta vrádia
Mes stus eónes karteriká
Ki ólo rotó na mátho tin alíthia
Ki ólo mu léne paramíthia
Ti zoí mu kitó ke diliázo
Póso den állakse puthená
Ki ólo rotó na mátho tin alíthia
Ki ólo mu léne paramíthia
Se duliá, sintrofiá ke agápi
Έskipsa, píra ti monaksiá
Ki ólo se séna pu me sintrofevis
Miló ke den katalavenis
Έla kátse kirá mu edó péra
Mu léi kápia apó makriá
Kóvi i alíthia, kóvi ke therízi
Ki ópios tin vri ton vasanízi
|