Μπορεί μια Λέαινα να μοιάσει σ’ ένα ελάφι
και τα φτερά του ένα πουλί να τ’ αρνηθεί
Μπορεί ένα ψάρι στο νερό να δεις ν’ αστράφτει
να πέφτει ένα άστρο στη φωτιά του να καεί
Από τα βέλη σου κανένας δε γλιτώνει
Έρωτα εσύ, πιο δυνατέ κι απ’ τη ζωή
κι όταν το τόξο σου ένα όνειρο πληγώνει
μονάχα εσύ ξέρεις το πώς θα γιατρευτεί
Χωρίς ασπίδα και σπαθί ήρθα μπροστά σου
Λιοντάρι ήμερο στα πόδια σου ακουμπώ
πιο δυνατή κι από ασπίδα η αγκαλιά σου
πιο κοφτερό κι από σπαθί το σ’ αγαπώ
|
Bori mia Léena na miási s’ éna eláfi
ke ta fterá tu éna pulí na t’ arnithi
Bori éna psári sto neró na dis n’ astráfti
na péfti éna ástro sti fotiá tu na kai
Apó ta véli su kanénas de glitóni
Έrota esí, pio dinaté ki ap’ ti zoí
ki ótan to tókso su éna óniro pligóni
monácha esí kséris to pós tha giatrefti
Chorís aspída ke spathí írtha brostá su
Liontári ímero sta pódia su akubó
pio dinatí ki apó aspída i agkaliá su
pio kofteró ki apó spathí to s’ agapó
|