Αλλοίμονο, κοπέλα μου, φαρμάκι με ποτίζεις,
όμορφη γυφτοπούλα μου, μαυρίζεις την ψυχούλα μου,
το λογισμό φλογίζεις, το λογισμό φλογίζεις.
Προσμένω να σε ξαναδώ, μιαν ώρα ν’ ανασάνω
μα εσύ σαν άνεμος περνάς, να με κοιτάξεις δε γυρνάς
και πέφτω να πεθάνω, και πέφτω να πεθάνω.
Σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή μονάχος μου τα πίνω,
για σένα λιώνω σαν κερί μα τον καημό δε σβήνω,
σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή.
Γλυκό μελαχρινάκι μου, σαν το φεγγάρι λάμπεις
άχου και να γινότανε μια ζάλη να σου ‘ρχότανε,
στην αγκαλιά μου να `μπεις, στην αγκαλιά μου να `μπεις.
Να σε κρατώ, να σε φιλώ, να σβήνεις τη φωτιά μου
που έκαψε τα σπλάχνα μου αυτή τη νύχτα του χαμού,
για σένανε, κυρά μου, για σένανε, κυρά μου.
Σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή μονάχος μου τα πίνω,
για σένα λιώνω σαν κερί μα τον καημό δε σβήνω,
σ’ ένα σοκάκι του Ψυρρή.
|
Allimono, kopéla mu, farmáki me potízis,
ómorfi giftopula mu, mavrízis tin psichula mu,
to logismó flogizis, to logismó flogizis.
Prosméno na se ksanadó, mian óra n’ anasáno
ma esí san ánemos pernás, na me kitáksis de girnás
ke péfto na petháno, ke péfto na petháno.
S’ éna sokáki tu Psirrí monáchos mu ta píno,
gia séna lióno san kerí ma ton kaimó de svíno,
s’ éna sokáki tu Psirrí.
Glikó melachrináki mu, san to fengári lábis
áchu ke na ginótane mia záli na su ‘rchótane,
stin agkaliá mu na `bis, stin agkaliá mu na `bis.
Na se krató, na se filó, na svínis ti fotiá mu
pu ékapse ta spláchna mu aftí ti níchta tu chamu,
gia sénane, kirá mu, gia sénane, kirá mu.
S’ éna sokáki tu Psirrí monáchos mu ta píno,
gia séna lióno san kerí ma ton kaimó de svíno,
s’ éna sokáki tu Psirrí.
|