Ψάξε στο λαβύρινθο της σκέψης
πες μου είδες;
Την απάντηση στο πού
και πώς μας βρήκες;
Θα ‘χουμε να λέμε πάντα για τις νύχτες
στα λιμάνια, στους σταθμούς.
Στα σύννεφα πετάς και περιμένεις.
Σαν κύματα μακριά, μακριά μου φεύγεις.
Σαν όνειρο ματιά μες στο σκοτάδι.
Ένα όνειρο φωτιά κοντά ανάβει.
Νιώσε έστω μια στιγμή
και πες μου μήπως είδες;
Πώς περνούν και πώς γελούν
μαζί τις νύχτες;
Ότι είχαν να πουν το είπαν,
μη κλαις, ετοιμάσου να χαθώ.
Στα σύννεφα πετάς και περιμένεις.
Σαν κύματα μακριά, μακριά μου φεύγεις.
Σαν όνειρο ματιά μες στο σκοτάδι.
Ένα όνειρο φωτιά κοντά ανάβει.
|
Psákse sto lavírintho tis sképsis
pes mu ides;
Tin apántisi sto pu
ke pós mas vríkes;
Tha ‘chume na léme pánta gia tis níchtes
sta limánia, stus stathmus.
Sta sínnefa petás ke periménis.
San kímata makriá, makriá mu fevgis.
San óniro matiá mes sto skotádi.
Έna óniro fotiá kontá anávi.
Nióse ésto mia stigmí
ke pes mu mípos ides;
Pós pernun ke pós gelun
mazí tis níchtes;
Όti ichan na pun to ipan,
mi kles, etimásu na chathó.
Sta sínnefa petás ke periménis.
San kímata makriá, makriá mu fevgis.
San óniro matiá mes sto skotádi.
Έna óniro fotiá kontá anávi.
|