Σε αδιέξοδο και όλα σταματάνε,
στο τέρμα έφτασα και δεν μπορώ να βγω.
Ήτανε ψεύτικα του έρωτα τα λόγια
κι ότι αγάπησα δεν βγήκε αληθινό.
Και θα μαζέψω τα κομμάτια μου να φύγω,
θα τα μαζέψω και την έξοδο θα βρω.
Στο πεπρωμένο μου θ’ αλλάξω την πορεία
κι απ’ τ’ αδιέξοδο που μ’ έκλεισες θα βγω.
Όσα σημάδια σου υπάρχουνε τα σβήνω
κι απ’ το σκοτάδι μου θα βγω ξανά στο φως.
Το χρόνο πίσω θα γυρίσω να ξεφύγω
και τις πληγές μου θα τις κλείσει ο καιρός.
Και θα μαζέψω τα κομμάτια μου να φύγω,
θα τα μαζέψω και την έξοδο θα βρω.
Στο πεπρωμένο μου θ’ αλλάξω την πορεία
κι απ’ τ’ αδιέξοδο που μ’ έκλεισες θα βγω.
|
Se adiéksodo ke óla stamatáne,
sto térma éftasa ke den boró na vgo.
Ήtane pseftika tu érota ta lógia
ki óti agápisa den vgíke alithinó.
Ke tha mazépso ta kommátia mu na fígo,
tha ta mazépso ke tin éksodo tha vro.
Sto peproméno mu th’ allákso tin poria
ki ap’ t’ adiéksodo pu m’ éklises tha vgo.
Όsa simádia su ipárchune ta svíno
ki ap’ to skotádi mu tha vgo ksaná sto fos.
To chróno píso tha giríso na ksefígo
ke tis pligés mu tha tis klisi o kerós.
Ke tha mazépso ta kommátia mu na fígo,
tha ta mazépso ke tin éksodo tha vro.
Sto peproméno mu th’ allákso tin poria
ki ap’ t’ adiéksodo pu m’ éklises tha vgo.
|