Στα σκοτάδια μου κρυβόσουν
ή στα σύννεφα κοιμόσουν
κι έψαχνα χρόνια να σε βρω.
Έψαχνα της γης τα κάστρα
όλα τ’ ουρανού τα άστρα
και σε ψάχνω στον καιρό.
Και σε ψάχνω στον καιρό, που όλο πρόσωπο αλλάζει
ξέρω σίγουρα σου μοιάζει, θα ‘χεις ήλιο στο λαιμό
και γαλάζιο ουρανό, που ώρες ώρες συννεφιάζει
ξημερώνει και βραδιάζει, κάπου μακριά από ‘δω.
Στη θολή σπηλιά της μνήμης
στα σημάδια της σελήνης
και στης πόλης το χαμό.
Σε ζωγράφισα με λέξεις
και σε άφησα να παίξεις
με τα μάτια μου κρυφτό.
Και σε ψάχνω στον καιρό, που όλο πρόσωπο αλλάζει
ξέρω σίγουρα σου μοιάζει, θα ‘χεις ήλιο στο λαιμό
και γαλάζιο ουρανό, που ώρες ώρες συννεφιάζει
ξημερώνει και βραδιάζει, κάπου μακριά από ‘δω.
|
Sta skotádia mu krivósun
í sta sínnefa kimósun
ki épsachna chrónia na se vro.
Έpsachna tis gis ta kástra
óla t’ uranu ta ástra
ke se psáchno ston keró.
Ke se psáchno ston keró, pu ólo prósopo allázi
kséro sígura su miázi, tha ‘chis ílio sto lemó
ke galázio uranó, pu óres óres sinnefiázi
ksimeróni ke vradiázi, kápu makriá apó ‘do.
Sti tholí spiliá tis mnímis
sta simádia tis selínis
ke stis pólis to chamó.
Se zográfisa me léksis
ke se áfisa na peksis
me ta mátia mu kriftó.
Ke se psáchno ston keró, pu ólo prósopo allázi
kséro sígura su miázi, tha ‘chis ílio sto lemó
ke galázio uranó, pu óres óres sinnefiázi
ksimeróni ke vradiázi, kápu makriá apó ‘do.
|