Άσ’ τα, βρε πολυλογά μου,
χρόνια τώρα μ’ έχεις πρήξει.
Σ’ άφησα να κυβερνήσεις,
μα το πλοίο της ζωής μας
μες στα βρά, μες στα βράχια το `χεις ρίξει.
Από ‘δώ, λοιπόν, και πέρα
το τιμόνι εγώ κρατάω,
αποφασίζω και διατάζω.
Ούτε μια κουβέντα θέλω
από σένα, ούτε γνώμη.
“Ναι” θα λες σε ό,τι λέω
και απόφαση να πάρεις
πως αλλά-, πως αλλάξανε οι νόμοι.
Από ‘δώ, λοιπόν, και πέρα
το τιμόνι εγώ κρατάω,
αποφασίζω και διατάζω.
|
Άs’ ta, vre polilogá mu,
chrónia tóra m’ échis príksi.
S’ áfisa na kivernísis,
ma to plio tis zoís mas
mes sta vrá, mes sta vráchia to `chis ríksi.
Apó ‘dó, lipón, ke péra
to timóni egó kratáo,
apofasízo ke diatázo.
Oíte mia kuvénta thélo
apó séna, ute gnómi.
“Ne” tha les se ó,ti léo
ke apófasi na páris
pos allá-, pos alláksane i nómi.
Apó ‘dó, lipón, ke péra
to timóni egó kratáo,
apofasízo ke diatázo.
|